Porady
Więcej porad >

Dostaje się on do naszego organizmu drogą kropelkową, a znaczy to tyle, że wystarczy, by chory kichał czy kaszlał w naszym towarzystwie i kłopot gotowy. Ospa wietrzna to choroba, na którą chorują głównie małe dzieci, a przechorowanie jej daje odporność na całe życie. Niestety, nie daje gwarancji, że kiedyś nie zachorujemy na półpasiec. Dzieje się tak dlatego, że podstępny wirus przechodzi w tak zwany stan uśpienia i tylko czyha, by w sprzyjających warunkach nas zaatakować. Takie warunki pojawiają się, gdy organizm jest osłabiony, na przykład w czasie infekcji dróg oddechowych. Innymi korzystnymi warunkami sprzyjającymi aktywowaniu uśpionego wirusa są: spadek odporności, choroby nowotworowe, leczenie immunosupresyjne, niedawno przebyte szczepienia, ogólne osłabienie organizmu wywołane przez rozmaite przyczyny, między innymi stres. Co ciekawe, dorosły człowiek, który nie chorował w dzieciństwie na ospę wietrzną, może zachorować na półpasiec po kontakcie z chorym na ospę dzieckiem. Trzeba więc zachować w takich kontaktach wyjątkową ostrożność.

 

Warto wiedzieć

Wirus VZV aktywuje się od 3 do 5 tygodni. W tym czasie pojawia się szereg zmian, które zwykle nie są identyfikowane z półpaścem. Osłabienie, ból gardła  zy podwyższona temperaturą mogą być objawami wielu chorób, dlatego początkowe stadium schorzenia bywa trudne do zdiagnozowania.

Gdy wirus się uaktywni, pojawia się ból, pieczenie, swędzenie, a następnie  krostki umiejscowione wzdłuż linii zaatakowanych nerwów.

Zmiany skórne mogą utrzymywać się od 2 do 4 tygodni, czyli cały okres przebiegu choroby, lub wysychać po upływie tygodnia. Półpasiec zwykle umiejscawia się na tułowiu, w okolicy piersiowo-lędźwiowej oraz nerwu trójdzielnego. Swoją nazwę zawdzięcza właśnie nietypowej lokalizacji – choroba obejmuje jedną część ciała, nie przekraczając jego linii środkowej. Równie  często jak na tułowiu, dolegliwość umiejscawia się na twarzy.

 

 

Zmiany mogą pojawić się na skroniach, czole i powiekach, wówczas mówimy o półpaścu ocznym. Półpasiec oczny to choroba, która atakuje nie tylko skórę wokół oka, ale również - w najcięższych przypadkach - spojówkę i rogówkę. Objawia się owrzodzeniami, które mogą przekształcać się w ropne stany zapalne i inne infekcje bakteryjne. Choroba ta osłabia wzrok, a w skrajnych przypadkach może prowadzić nawet do utraty wzroku w zaatakowanym przez półpaśca oku.  

Natomiast półpasiec uszny, jak sama nazwa wskazuje, atakuje ucho. Wysypka pojawia się na małżowinie usznej, przewodzie słuchowym oraz błonie bębenkowej. Występuje również bardzo silny ból ucha. 

Nawet w przypadku całkowitego wyleczenia choroby, mogą występować szumy uszne lub przytępienie słuchu. W skrajnych przypadkach półpasiec uszny grozi nawet utratą słuchu. 

Oprócz wymienionych odmian możemy wyróżnić także:

 

·  Półpasiec krwotoczny, który jest jedną z najcięższych odmian tej choroby i zawsze pozostawia blizny;

·  Półpasiec rozsiany, będący często jednym z objawów zakażenia wirusem HIV (nie jest to jednak regułą!)

·  Półpasiec zgorzelinowy, objawiający się wysiękami ropnymi.

 

W procesie leczenia kluczowe znaczenie ma czas. Im szybciej udamy się do lekarza, tym szybciej podane zostaną lekarstwa, które zatrzymają namnażanie wirusa. Terapia zwykle ogranicza się do stosowania leków przeciwwirusowych, przeciwbólowych oraz maści o działaniu ściągającym, przeciwbakteryjnym i odkażającym. Jeśli półpasiec ma wyjątkowo ostry przebieg, konieczna bywa hospitalizacja. Osoby, które ciężko przeszły chorobę, często po zakończeniu kuracji borykają się z neuralgią.  

 

Neuralgia popółpaścowa to przewlekłe bóle neuropatyczne mogące pojawić się u osób, które zakażone były wirusem półpaśca. Bóle te określa się jako piekące, pulsujące, kłujące, a nawet przeszywające lub strzelające. W miejscach, w których występowały zmiany skórne może dochodzić również do parestezji, czyli zaburzeń czucia o różnym charakterze. Szacuje się, że problem ten dotyka od 9% - 15% osób, które wcześniej przebyły półpasiec, a ryzyko jego wystąpienia rośnie wraz z wiekiem chorego. 

Przebieg neuralgii popółpaścowej ma charakter indywidualny. Ból może bowiem ustąpić po kilku miesiącach, a może trwać latami, przynosząc dyskomfort dla chorego. Problem z całkowitym wyleczeniem i charakter nawrotowy tej choroby sprawia, że osobom z neuralgią popółpaścową towarzyszyć mogą także stany  ękowe, stany depresyjne oraz problemy ze snem. Zwykłe leki przeciwbólowe  mogą okazać się nieskuteczne, dlatego podczas leczenia neuralgii popółpaścowej  często stosuje się leki przeciwdepresyjne i leki przeciwpadaczkowe, które również pomagają zniwelować ból. W przypadku neuralgii rzadko skuteczna jest monoterapia. Często konieczne jest stosowanie odpowiednio dobranych leków z różnych grup, o różnych mechanizmach działania.

Półpasiec, nawet w łagodnej formie niekiedy kończy się powikłaniami. Są to:

 

·  świąd skóry, utrzymujący się kilka miesięcy po ustąpieniu objawów choroby;

·  neuralgia postherpetyczna - objawia się bólami tej części ciała, w której leży zainfekowany nerw (dolegliwości mogą utrzymywać się nawet latami i trudno je zwalczyć); 

·  zapalenie mózgu - to bardzo rzadkie powikłanie półpaśca; najczęściej dochodzi do niego kilka dni po pojawieniu się wysypki. Objawy: majaczenia, bóle głowy, zaburzenia czucia, gorączka, drgawki. W przypadku zapalenia mózgu konieczne jest leczenie szpitalne; 

·  zapalenie rdzenia kręgowego - najczęściej jest powikłaniem półpaśca piersiowego; jego objawem jest niedowład części ciała zajętej wysypką. Również wymaga leczenia szpitalnego; 

·  udar mózgu - najczęściej jest powikłaniem półpaśca ocznego. Występuje u osób z bardzo obniżoną odpornością (np. cierpiących na AIDS). Jego objawy pojawiają się około 2 miesięcy od momentu pojawienia się objawów półpaśca. To najniebezpieczniejsze powikłanie tej choroby. Aż 25% osób, które mają udar mózgu, umiera. Objawy udaru to: zaburzenia mowy, niedowłady (zwykle występują symetrycznie, po tej samej stronie ciała, obejmują na przykład prawą rękę, prawą nogę i prawy kącik ust). W przypadku podejrzenia udaru mózgu trzeba jak najszybciej przewieźć chorego do szpitala.   

 

Dla każdego, kto przebył ospę, kontakt z chorym na półpasiec nie stanowi żadnego zagrożenia, jeśli układ odpornościowy funkcjonuje prawidłowo. Kluczowy okazuje się zatem zdrowy tryb życia, czyli prawidłowe odżywianie, sen i ruch. Szczególną czujność należy zachować w przypadku, gdy choroba pojawia się częściej niż raz. Zwiększona tendencja do zachorowania na półpasiec bywa związana z rozwojem procesów nowotworowych w organizmie. W takim przypadku konieczna jest konsultacja onkologiczna. 

 




Więcej porad
Zapraszamy do naszych aptek na terenie całego kraju.

Adres korespondencyjny:
ul. Kościuszki 14C
72-315 Resko
91 39 51 480
biuro@acz.farm
Najnowsza porada

Chrapanie jest bardzo częstą przypadłością i nie jest wyłącznie problemem mężczyzn. Jak podaje British Medical Journal, między 30-35 rokiem życia chrapanie będzie dotyczyć co 20 kobiety i co 5 mężczyzny. czytaj więcej >>
Zamknij Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.