Ludzka stopa nie przywiera w zupełności do podłoża. Dzięki budowie stopy cały ciężar człowieka rozkłada się na pięcie, pierwszej i piątej kości śródstopia, a także fragmentarycznie na brzegu bocznym stopy. W taki sposób tworzą się dwa łuki: poprzeczny oraz podłużny. Płaskostopie charakterystyczne jest dla dzieci do 3 roku życia, gdy więzadła nie są jeszcze dość mocne, aby utrzymać stopę w odpowiednim położeniu. Łuki formują się w etapie przybierania pozycji pionowej przez dziecko.
Jeśli zbyt szybko maluszek jest zachęcany do wstawania, to jego łuki, które nie są dość dobrze przytrzymywane przez więzadła, mogą ulec obniżeniu, wytwarzając płaskostopie. Sygnałem wyróżniającym się jest ból, który wzmaga się w miarę zwiększania odległości chodu. Nierzadko dochodzi do obrzęków w obszarze stóp, łydek, a nawet kręgosłupa. Częste obciążanie stawów może prowadzić do powstawania stanów zapalnych w obrębie torebek stawowych i więzadeł. Równocześnie z zanikaniem łuków stopy dochodzi do przekładania masy ciała na dalsze kości śródstopia i na łuk przyśrodkowy stopy, co w niektórych okolicznościach jest powodem do pojawiania się palucha koślawego oraz tak zwanych palców młotkowatych. metody leczenia płaskostopia Najczęściej stosowane jest leczenie zachowawcze. Polega ono na stosowaniu szeregu zasad podczas życia codziennego, czemu towarzyszyć powinno wykonywanie ćwiczeń. Niezmiernie ważnym elementem rehabilitacji jest nauka prawidłowego ustawiania stopy podczas chodu, biegu czy marszu, ale również podczas siedzenia i stania. Ćwiczenia nie wymagają wielkiego wysiłku, ale często stosowane mogą zapobiec pogłębianiu się płaskostopia, a przy systematyczności nawet je zlikwidować.
